Współczesne Orędzia Jednej Wielkiej Tradycji

Ojciec Peter ze Społeczności Sług Bożej Woli

Ojciec Peter jest członkiem małej społeczności Anglikańskich mnichów żyjącym w Crawley, UK, których pochodzenie wywodzi się od 1938 r. Ta społeczność była zawsze skoncentrowana przede wszystkim na Jedności Chrześcijańskiej.

Orędzia Tradycji

Kiedy ja zaczynałem czytać Rozmowy z Jezusem, moją pierwsza reakcją była ulga. One nie zawierały wyolbrzymionych ani ekscentrycznych wyrażeń Wiary Chrześcijańskiej, jak czasami może się zdarzyć w takim rodzaju literatury wizjonerskiej. W rzeczywistości, one wydawały się w swojej zawartości być całkiem „w środku”, nawet prawosławne. To było jakby pojawiała się zmiana w czasie postępu czytania: cały czas natykałem się na słowa takie jak ‘metanoia’, ‘skrucha’, ‘wzrastanie w świętości’, ‘miłość’, ‘radość’, ‘pokój’, ‘przebaczać’, ‘pojednanie’, ’nieustanna modlitwa’, ‘Trójca Święta’, ‘Duch Święty’, ‘porzucenie’. Błogosławieństwa zostały przywołane, jako, że była potrzeba pilnej modlitwy, z punktu widzenia bezpośredniej bliskości przyjścia Pana. Całość kulminuje się w wezwaniu do jedności i upowszechnieniu daty Wielkanocy: ‘Prawosławni! Katolicy! Protestanci! Wy wszyscy należycie do Mnie! Wy wszyscy jesteście Jednym w Moich Oczach,’ ‘Ugnijcie się, żebyście się mogli zjednoczyć’, ‘ ujednolićcie, ze względu na Mnie, Święto Wielkanocy.’ Ja znalazłem modlitwy i pieśni miłosne, które odbijały się według mnie, biblijną Pieśnią Pieśni, i hymny Św. Szymona Nowy Teolog (950-1022). Części Orędzi odbijają echem Hebrajskich proroków, ( Ezechiel, Hiob, Amos), i można odczuć intuicyjnie jak ich własne słowa zostały dane i zapisane. Inne części przedstawiają zadziwiający rezonans dla Tradycji w swoim prorockim charakterze i podniosłej mistycznej i ślubnej poezji miłości: Św. Szymona Nowy Teolog ze Wschodu, i Św. Katarzyna z Sieny na Zachodzie. Kończąc mówię, że to nie było marginalne wyrażenie wiary: to było wszystko, czego mnie nauczono jako mnicha. To była Jedna Wielka Tradycja i wszystko zakapsułowane w tych Orędziach od Samego pana. Jeżeli przedtem był jakiś ślad niepewności, od tego momentu to znikło, i ja nigdy nie patrzę w tył.

‘To jest Pan’

Skąd wiemy, że te orędzia są od Boga? Kiedy je czytasz, będziesz przekonany: potwierdzają one swoją autentyczność. Osobiste przekonanie przyszło do mnie nieoczekiwanie tak wcześnie, gdy podążając za otrzymaną radą zaczynałem od początku, zacząłem od Tomu I. Ja odkryłem na stronie 8 spotkanie Samego Pana z Jego Męką. Ja myślałem, gdy to czytałem- nie łatwo to czytać: Vassula sama opowiada jak trudno było dla niej spisywać to – żadne istnienie ludzkie natchnione wyobraźnią nie mogło tego napisać.. To pochodzi od wnętrza, ze świadomości tego Jedynego, który przechodzi przez to. I znowu, pewnego ranka, gdy przygotowywałem Ewangelie do przeczytania na Laudacje – to było z Ewangelii Św. Jana – coś nagle uderzyło mnie bardzo mocno. Ja uświadomiłem sobie, że Osobą, o której byłem świadomy, gdy czytałem te słowa, była ta sama Osoba, o której byłem świadomy, gdy czytałem orędzia. Znalazłem siebie odpowiadającego słowami Apostoła Jana nad morzem Tyberiackim: „To jest Pan!” (J. 21:7)

Co jest zawartością orędzi?

Własnym opisem Vassuli orędzi jest „powtórzenie Ewangelii” (Konferencja w Brighton, październik 2003),, co jest świeżym potwierdzeniem Ewangelii. To, co znajdziecie jest tą samą Ewangelia, która słyszymy u Mateusza, Marka, Łukasza i Jana, ale z bezpośrednim i współczesnym oddźwiękiem. To Pan mówi do nas w 2004 r. z całym etosem i atmosferą nowoczesnego świata i kultury. To jest to, co Kościół ma na myśli przez Tradycję: Duch Święty przemawiający bezpośrednio do każdego wieku i kultury poprzez wybrane narzędzia tak samo jak własne nauczające autorytety Kościoła. To jest oryginalna Ewangelia, która jest wyśmiewana, która jest wyraźna i jasna. Św. Jan od Krzyża napisał raz, że Bóg przemówił do nas w jego Synu, i czyniąc to, on nie ma już nic więcej do powiedzenia. Więc nie ma pytania o coś nowego, nawet bardziej, innowacyjnego. Orędzia, zatem są Przypomnieniem: ‘Adwokat, Duch Święty, którego Ojciec wysłał w moim imieniu nauczy was wszystkiego i przypomni wam o wszystkim, co ja wam powiedziałem’ (J: 14:26)

Dar dla całego Kościoła

Charyzma Vassuli jest darem (gr. Charis) od Boga dla całego Kościoła, jeżeli tylko będziemy wystarczająco pokorni, żeby otrzymać go od Boga. Z darami Boga przychodzą także próba i wyzwanie. Najpierw, będzie prawdziwa pokusa, żeby wątpić. Będziemy musieli spotkać się z tym zwątpieniem w nas samych tak samo jak w odpowiedziach innych, nawet to utrwala nas w Panu. Niektórzy będą zachęceni, ale od pozostałych może być po prostu cisza, brak odpowiedzi. Pomimo to, te orędzia nie są dla kilku indywidualności, (‘ jeżeli lubisz rzeczy takiego rodzaju’), ani dla jednej szczególnej części Kościoła, który mógłby omijać swój prawdziwy cel. Pan wyraża się jasno, ze orędzia są dla wszystkich, każdego Chrześcijanina, w rzeczywistości dla każdej istoty ludzkiej. Wierna odpowiedź z naszej strony jest gwarancją, ze to, co Pan zamierzał im dać wyda swój owoc. Każda wątpliwość przychodząca do naszych umysłów, albo skierowana wobec nas, nasze pytanie musi być ‘ Czy ta myśl przychodzi do mnie od Samej Prawdy, czy jest to coś z mojej starej natury, poszukującej uniknięcia takiego wyzwania?’ Zawsze jest wszechobecne niebezpieczeństwo, zwłaszcza dla naszego wieku, racjonalizowania zdarzenia. Pan ma wiele do powiedzenia, co dotyczy Racjonalizmu naszego wieku.

Wyzwanie do nieszczerości

W dodatku, można zrozumieć, że to pokazuje wyzwanie słowa dla Kościoła, nie będącego razem, co prezentuje Siedem Kościołów Jana w jego Apokalipsie ( Ap. 2i 3). Jak tam, Pan wzywa do oczyszczenia Jego Kościoła – ‘ Ja chcę, żebyście żyli święcie tak jak Ja jestem Święty’ – tak, żeby to mogło się stać jak prymitywny apostolski kościół: ‘ Ja zamierzam ubrać was wszystkich w mój ubiór starości i odbudować mój kościół na jego starych fundamentach’. Wciąż jest stałe wyzwanie dla całej nieszczerości w Kościele, żeby on mógł stać się prawdziwym sługą dla świata, ogłaszać prawdziwą Ewangelię i dbać o uzdrawianie i zbawienie prawdziwych światowych chorób. To nie jest dogodne czytanie w tych czasach.’ Powiedz moim ludziom, że Ja nie chce biurokratów w Moim Domu. Oni nie będą usprawiedliwieni w Moim Dniu, ponieważ to są ci, którzy zindustrializowali Mój Dom. Pan jest bardzo zmartwiony tymi, ‘którzy szukają krzeseł i autorytetu, a nie zbawienia dusz’ i wszystkimi ‘kupcami’ (Mat 21:12-13, i przypowieści).

Instytucja i charyzma

W Kościele, przyjęcie tych orędzi pokazuje odwieczny problem napięcia pomiędzy instytucją i charyzmą jej członków. Św. Paweł nakazuje swoim kolegom – Chrześcijanom: ‘ Nie gaście Ducha’ ( 1 Tes. 5:19). On także ponagla Koryntian: ‘ Bądźcie otwarci na proroctwo’ ( 1 Kor. 14:39). Zadanie prorockie jest uznawane jako drugie po apostolskim; ‘ Pan wyznaczył najpierw apostołów, potem proroków..’ ( Kor. 12:28). ‘Dar, który on dał był tym, że niektórzy będą apostołami, niektórzy prorokami..’ (Ef. 4:11). Zadanie prorockie nie zostało jeszcze rozpoznane ani zaakceptowane w Kościele, jako, że rzeczywiście stary Izrael miał trudności w zaakceptowaniu tych wybranych sług z ich orędziami, wysłanych do nich od Boga. Ci odpowiedzialni za instytucję martwią się o utrzymanie odpowiedniego porządku, ale jest jeszcze potrzeba, żeby otrzymywać wyzwanie prorockiego słowa i przyjęcie go. To musi utorować sobie drogę do przodu, żeby odnaleźć się poprzez dialog i wzrost, pracując poprzez miłość. Czy to nie miłość wszystkich serca Ewangelii ( 1 Kor. 13)? ‘ Sprawcie, żeby miłość była obecna we wszystkich waszych działaniach, Wasza miłość nie powinna być tylko słowami albo zwykłym gadaniem, ale czymś prawdziwym i czynnym.’ To pytanie przypomina o tym, że wyzwanie może spotkać się z tym, ze charyzma może być ukrywana z powodu strachu przed konsekwencjami.

Wygoda i siła z nieba

Te orędzia będą wzmocnieniem dla wszystkich, którzy zastanawiali się jak Bóg widzi ostatnie zmagania w Kościele, i w nowoczesnym świecie. Bo spotykamy się w tych orędziach ze światem wojen, głodu, ucisku, aborcji, i ekologicznej nierównowagi. Ten sam Pan, który najpierw przemówił do Hebrajczyków, i ogłaszał Swoją Ewangelię, do całej ludzkiej rasy poprzez Swojego Syna przemawia do nas z tą samą pilnością, współczuciem, poszukując zgłębiania. ‘ Brakuje miłości pomiędzy wami.’ ‘ Pozwólcie, żeby miłość była główną zasadą waszego życia, pozwólcie miłości być waszym korzeniem. Bądźcie świadomi waszych myśli. Nie oceniajcie się nawzajem.’ Orędzia jak ich ‘rodzic’ Ewangelia, zmierzają się z nami tym wyjątkowym wyzwaniem wiary Chrześcijańskiej. To jest wyzwanie „ usłyszenia słowa ( woli) Boga i czynienia tego.” ‘ Żyjcie orędziami, to trwający refren wypowiedziany przez Matkę Pana. Wezwanie to jest naszym wspólnym wezwaniem ze chrztu, żeby wzrastać w świętości i we wszystkich związanych z nią elementach: przebaczenie, pojednanie, pokój, pokora, nieustanna modlitwa, te usposobienia ( ubóstwo ducha, łagodność, miłosierdzie, czystość serca), o które prosi nas Pan, żeby otrzymywać błogosławieństwa, których on dla nas pragnie. To jest zaproszenie dla każdego z nas, żeby stać się mężczyzną lub kobietą w Chrystusie, do czego stania się zostaliśmy ochrzczeni: zjednoczona osoba z Ciałem Chrystusa, lokalny Kościół, do którego należymy. I nic więcej nie zareprezentuje kompletności i pełności tego ‘objawienia’ od Boga.