Pielgrzymka Prawdziwego Życia w Bogu 2005

Wprowadzenie:

W pielgrzymce nie chodzi tylko o podróżowanie, chodzi także o poszukiwanie. Prawdziwy pielgrzym próbuje właściwie znaleźć drogę do domu. Pielgrzymka łączy się z religią, ponieważ ostatecznie nasz dom jest z Bogiem, naszym Stwórcą. Pielgrzymka wyraża wyznanie, którego doświadczamy, wyznanie, które możemy ułożyć w słowa, wyrazić jako zaproszenie:

"Przyjdź!"

To, czym możemy nazwać pielgrzymkę życia ma wiele zwrotów: prawidłowych i złych; skrzyżowań; zakrętów; niebezpiecznych dróg; szerokich, pozornie łatwych dróg; ślepych uliczek i ostrzeżeń, i ślepych zaułków. W większych pielgrzymkach są mniejsze: podróże do biblijnych krajów i świętych miejsc’ świątyń, sławnych klasztorów itd. Wszystkie te podróże są podejmowane, żeby trzymać nas świadomymi głębszego wezwania, które nie chodzi tylko o życie po śmierci, ale o tutaj i teraz.

Jesteśmy prawie jak postacie z bajek; poszukujący legendarnego Królestwa, poszukujący najmądrzejszego i najszlachetniejszego z Królów, miejsca ostatecznego spokoju i radości, gdzie możemy spełnić nasze najwrażliwsze poczucie dobrego istnienia. Tak, wiemy, że szukamy Nieba, ale Królestwo jest otwarte w naszym codziennym życiu z całą jego harówką i wyzwaniami przez Samego Króla, który przychodzi ze Swojego niebieskiego Tronu szukać pokornych; szukając ludzkiego serca.

Pielgrzymka, która wytwarza owoc jest wtedy, kiedy podróżujemy w pokorze i miłości. Frustracje, opóźnienia, nadmierne gorąco, chłodne wieczory, insekty, pragnienie i głód są konieczne tak samo jak dobre towarzystwo, śmiech, zdrowe jedzenie i modlitwa. Pielgrzymka to nie wakacje, jak wielu księży jest zmuszonych wyjaśniać swoim parafianom, jeżeli nawet jest ogłaszana jako „pielgrzymka/wakacje.” Wakacje oznaczają czas odpoczynku; z drugiej strony, pielgrzymka ma na celu odzwierciedlać samą podróż życia, więc związana jest z tym walka, ciężka praca i determinacja. Aspekty samodyscypliny, takie jak bycie na czas, stają się bardziej niż kłopotliwe. One są jak małe światła oświecające aspekty ludzkiej słabości. W kontekście pielgrzymki ludzka słabość pokazuje się w egoizmie, lenistwie, buntowaniu się i lekkomyślności. Jednocześnie niektórzy ludzie błyszczą. Tacy są "solą ziemi" (Mateusza 5:13).

To, i wiele innych rzeczy, staje się aspektami Królestwa, które w tym życiu jest jak ogromne pole pszenicy i fałszywej wyki lub kąkolu. Mamy nadzieję, że jedną z łask pielgrzymki jest mądrość, do poznania różnicy w sobie i w świecie dookoła nas. To oznacza, że jednym z najważniejszych zaproszeń w szczerej pielgrzymce jest wezwanie do skruchy.