Satt
Lķv ķ Guši
Viš at lesa bošskapirnar kemur ein at skilja bķbliuna nógv
betur. Eg havi hoyrt hetta frį nógvum fólki, eisini frį prestaskapinum.
Viš at lesa bošskapirnar frį byrjan og sķšani ķ rašfylgju fram
til endan, veršur ein drigin til betur at skilja bķbliuna, sum
ein jś įtti at lisiš dagliga. Viš at lesa bošskapirnar veksur
tś andaliga, og tķn kęrleiki til Guš ųkist. Jesus baš meg siga viš teg altķš at taka mķtt navn, Vassula,
śr bošskapunum og seta tķtt egna navn ķstašin. Tį vilt tś hoyra
Hann tosa viš teg, og viš hesum fįa tķna sįl til lķvs aftur
til at hjartanemast, stunda eftir og anda ķ Dżrd Hansara. Guš
vil draga teg sera varisliga inn ķ Sķtt Hjarta, soleišis at
tś ikki longur hoyrir til tķn sjįlvan, men til Tann Eina sum
hjartanemur teg ķ felagsskapi viš Teirra Einleika (Tann Heilaga
Trķeindin).
Vassula
|