Ανανέωσε Τον Όρκο Πιστότητας Σε Μένα
18 Φεβρουαρίου 1995
(Ντάκα)
Κύριε!
Με δίδαξες έτσι απλά.
Την ευτυχία τη φυλάς για
τους ταλαίπωρους και τους φτωχούς.
Έτσι ι εγώ μπόρεσα να διακρίνω
αυτά που μάτι δεν διακρίνει,
αν δεν το επιτρέψει ο ουρανός.
Ειρήνη σε σένα. Δεν άντεχα να βλέπω να χάνεται το άνθος-της-Καρδιάς-Μου! Δεν άντεχα να σε βλέπω τυφλή για πάντα, η Καρδιά Μου είναι η κατοικία σου και η σωτηρία σου. Πώς ήταν δυνατό να βλέπω το σύννεφο αυτό να σκεπάζει τη σκηνή Μου και να μείνω σιωπηλός; Χρειάστηκε ένα φύσημα της Πνοής Μου για να διώξει ό, τι συννέφιαζε τη σκηνή Μου ...
Και τώρα μια ερώτηση. Θέλεις ακόμη να συνεχίσεις με όσα σου έδωσα και να κηρύξεις την Αγάπη με αγάπη;
Ναι, Κύριε.
Πες: "ναι Κύριε, αλλά με μια φλόγα μέσα μου, με ζήλο για τον Οίκο Σου και τη Δόξα Σου."
Ανανέωσε τότε τους όρκους πιστότητας σε Μένα και θα ανανεώσω τις χάρες Μου πάνω σου... Θα συνεχίσω να σκορπίζω πάνω σου τις χάρες Μου και τις διδαχές Μου. Ευχαρίστησέ Με ικανοποιώντας τη δίψα Μου. Συνειδητοποίησε τι σου έχω δώσει. Με ευχαριστεί να δίνω...
Θύμισε στο σύμβουλό σου πως η θυσία Με ευχαριστεί. Η γενναιοδωρία είναι κι αυτή ευχάριστη στα Μάτια Μου. Θέλω να θυμίσω και στους δυο σας πόσο σημαντικό είναι να συνεχίσετε με το δικό Μου βήμα Μου, το κατεπείγον του Μηνύματός Μου. Παρακολουθείτε την απαρχή των μεγάλων γεγονότων που θα γίνουν. Εργασθείτε με την καρδιά σας και φερθείτε με καλοσύνη ο ένας στον άλλο. Η χλιαρότητα στην επιτέλεση του έργου σας Με δυσαρεστεί.
Ω! τι άλλο θα μπορούσα να σας δώσω και δεν σας το έδωσα; Σας έδωσα τον ανεξάντλητο αυτόν Θησαυρό που ήταν κρυμμένος από τα ανθρώπινα μάτια και αποκαλύφθηκε μόνο στη Γερτρούδη, τον Θησαυρό αυτόν που γέμισε με έκσταση την καρδιά της και αιχμαλώτισε τη μάτια της από το θαύμα. Αυτός ο Ανεξάντλητος Θησαυρός φυλάχτηκε για τους καιρούς σας: τους έσχατους χρόνους. Η Ιερή Μου Καρδιά φύλαξε αυτά τα πλούτη για τη δική σου γενεά. Καταλαβαίνεις τώρα, Βασούλα Μου, γιατί ο διάβολος σε έχει κύρια έγνοια του και κύριο στόχο του για να σε καταστρέψει;
Καταλαβαίνω τώρα, Κύριε.
Ποτέ δεν θα σε αφήσω. Εργάσου μαζί Μου και ευχαρίστησέ Με. Είμαι η Ζωή σου... Προσευχηθείτε να μην τολμήσει ο διάβολος να πλησιάσει πολύ τη συνεργασία σας ... Προσευχηθείτε για την ολοκλήρωση του έργου σας. Προσευχηθείτε ζητώντας από τον Πατέρα να σας κάνει τέλειους. Εγώ, ο Ιησούς, σας ευλογώ και τους δυο και μην ξεχνάτε να εμπιστεύεστε ο ένας τον άλλο, να ευλογείτε ο ένας τον άλλο, να είστε ένα παράδειγμα για το πώς θα μοιάζει η ενότητα! Να είστε ένα. 
(Σημείωση: Η Αγ. Γερτρούδη ήταν μια μεγάλη μυστικός της Καθολικής Εκκλησίας. Αν και έζησε τέσσερις περίπου αιώνες πριν από την Αγ. Μαργαρίτα–Μαρία, έτρεφε μεγάλη ευσέβεια προς την Καρδιά του Ιησού. Το βιβλίο της «Ο Κήρυκας της Θεϊκής Ευσπλαχνίας» είναι ένα ζωντανό ποίημα για την Θεϊκή Αγάπη, μια αγάπη συνδεδεμένη με την Ιερή Καρδιά.
Ένα από τα πιο γνωστά οράματά της αφορούσε την Καρδιά του Ιησού. Το όραμα τής δόθηκε τη μέρα της εορτής του Ευαγγελιστή Ιωάννη. Στο βιβλίο της μιλάει για τον εαυτό της στο τρίτο πρόσωπο.
Ένα ανάγνωσμα από το βιβλίο αυτό:
«Ενώ ήταν πλήρως απορροφημένη όπως συνήθιζε στην προσευχή, ο μαθητής τον οποίο ο Ιησούς αγαπούσε πολύ και γι’ αυτό το λόγο πρέπει να τον αγαπούν όλοι, της εμφανίστηκε. Του είπε τότε: «Και ποια χάρη μπορώ να λάβω, εγώ η άθλια, την ημέρα της εορτής σου;» Εκείνος απάντησε: «Έλα μαζί μου, σε διάλεξε ο Κύριός μας, έλα να αναπαυθούμε στο στήθος Του όπου είναι κρυμμένοι όλοι οι θησαυροί της μέλλουσας μακαριότητας.»
«-Τότε την οδήγησε στον Κύριό μας και έγειραν μαζί πάνω στην Καρδιά του Κυρίου μας. Εκεί ανακάλυψε τον Ανεξάντλητο αυτόν Θησαυρό που έκρυβε στην Καρδιά Του. Όταν ρώτησε τον ευαγγελιστή Ιωάννη γιατί ο θησαυρός αυτός δεν δόθηκε από παλιά ή γιατί ο ευαγγελιστής Ιωάννης δεν μίλησε γι’ αυτόν, ο ευαγγελιστής Ιωάννης είπε:
«Η αποστολή μου ήταν να παραδώσω στην Εκκλησία, τους πρώτους της καιρούς, έναν απλό λόγο για τον άκτιστο Λόγο του Θεού Πατέρα, που θα έδινε σε όλη την ανθρωπότητα αρκετή μελέτη ως τη συντέλεια του κόσμου, αν και κανένας δεν κατάφερε ποτέ να συλλάβει πλήρως τη σημασία του.
«Αλλά η αναφορά στους παλμούς της Καρδιάς του Ιησού φυλάχτηκε για τους σημερινούς καιρούς, ώστε στο άκουσμα όλων αυτών, ο κόσμος που θα έχει γεράσει και θα έχει ψυχρανθεί η αγάπη του για το Θεό, να φλογιστεί πάλι και να αναθερμανθεί.»
(Αγ. Γερτρούδη (1257-1302), Ο Κήρυκας της Θεϊκής Ευσπλαχνίας, Βιβλ. Δ, κεφ. 4.)
| 
