Πήγαινε Στα Ξερά Κόκαλα

1η Μαρτίου 1993

Κύριε,
όπως βρέθηκαν τα λόγια Σου, τα κατέφαγα.
Ο λόγος Σου είναι για μένα
χαρά και αγαλλίαση της καρδιάς μου,
επειδή επικαλέστηκα με πίστη το Όνομά Σου,
Κύριε των δυνάμεων. (Ιερεμ.15:16).

Είχα στα μάτια μου ένα πέπλο
και δεν Σε έβλεπα, ούτε 
τη Λαμπρότητά Σου και τη Δόξα Σου.
Ξαφνικά, στο πιο βαθύ σκοτάδι μου,
έλαμψε ένα Φως!
Κατάπληκτη και θαμπωμένη
από το φέγγος του κλονίστηκα, 
και το πνεύμα του λήθαργου
που είχε σκηνώσει στην ψυχή μου,
κυριευμένο απ' το δικό Σου Πνεύμα,
έπαψε να αναπνέει μέσα μου.

Σε είδα να στέκεσαι εκεί, σιωπηλός...
και ήταν σα να Σε γνώριζα, Αγαπημένε.
Και τότε, άνοιξες τα Χείλη Σου,
μου δόθηκε ένα Όνομα, κι αμέσως 
επανήλθε η μνήμη της ψυχής μου.
Το πέπλο έπεσε από τα μάτια μου
και η ψυχή μου υπέκυψε 
στην Αγκαλιά του Πατέρα Μου.
Ω, Θεέ! Πόσο είσαι πολύτιμος για μένα!

Είμαι Άγιος.

Είπα: θα σε εξαγνίσω και θα σου δώσω καινούρια καρδιά και θα βάλω καινούριο πνεύμα μέσα σου. Θα βγάλω απ’ την ψυχή σου το πνεύμα του λήθαργου και θα βάλω μέσα σου το Πνεύμα Μου. Εκείνη τη μέρα ορκίστηκα να σε κάνω δική Μου. Ορκίστηκα να σε θεραπεύσω και σαν ένα δένδρο, να καρποφορήσεις για το λαό Μου. Ορκίστηκα να χορτάσω τους πεινασμένους και όλα τα στόματα. Ναι! Ορκίστηκα να έρθω σε σένα, να στραφώ σε σένα για να σε καλλιεργήσω και να σπείρω στη Μηδαμινότητά σου, τη Δόξα Μου.

Και τώρα Εγώ, ο Θεός, σκήνωσα για πάντα στην ψυχή σου. Μίλησε λοιπόν χωρίς φόβο. Πήγαινε στα ξερά κόκκαλα και θα τους δώσω σάρκα, θα τους δώσω πνοή για να Με υμνήσουν και να Με δοξολογήσουν. Ναι, θα φυσήξω πάνω στους νεκρούς για να πάρουν ζωή και να φωνάξουν: «Ποιος είναι σαν τον Θεό;» Θα τους υπενθυμίσω πως μεγαλύτερη αγάπη απ’ αυτήν του Δημιουργού τους δεν θα βρουν.