Οι Αντιδράσεις Στη Ρόδο

10 Αυγούστου 1992

Ω Κύριε, γιατί υπάρχει τόσο πείσμα; Ω Κύριε, αρχίζω να μαθαίνω πως τα μεγάλα ονόματα δεν δίνουν σοφία. Είχα κάποιες ελπίδες όταν τα στόματά τους πρόφεραν τις λέξεις: ΕΝΟΤΗΤΑ και ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ, αλλά δεν βλέπω να χαράζει αυτή η μέρα ... 

Ειρήνη σε σένα. Η πίκρα στη φωνή σου δεν Μου διέφυγε. Σου είπα ποτέ πως θα σε εγκαταλείψω;

Όχι, Κύριε.

Γιατί λοιπόν στενοχωριέσαι; Σε έπλασα γι' αυτή την αποστολή.

Έλα, κοίταξέ Με. Θα έχεις πάντα καλά πράγματα να τρως μαζί Μου και το τραπέζι σου θα είναι πάντα γεμάτο όταν είσαι μαζί Μου. Πλάσμα! Θα σε οδηγήσω στο δρόμο που πρέπει να βαδίσεις. Βρες καταφύγιο στην Καρδιά Μου όταν χρειάζεσαι ανάπαυση. Μη χάνεις το κουράγιο σου. Η Σοφία θα σε καθοδηγήσει. Αφιέρωσέ Μου το χρόνο σου και θα σε χρησιμοποιήσω για τα σχέδιά Μου. Θα κάνω το στόμα σου κοφτερό σαν δίκοπο μαχαίρι όταν προφέρεις τα Λόγια Μου. Θα διδάξω σε όσους έχουν άγνοια την ορθή κρίση. Αν Μου επιτρέψεις να σε χρησιμοποιήσω, θα πραγματοποιήσω το Σχέδιό Μου. Μέχρι να εκπληρωθούν και να πραγματοποιηθούν όλα, ο διακαής πόθος Μου για ενότητα και συμφιλίωση μεταξύ σας δεν θα μειωθεί. Έβαλα στο χαρτί με τη βοήθειά σου με ποιον τρόπο επιθυμώ να ενωθείτε. Απ’ την αρχή μίλησα καθαρά.

Βασούλα, παιδί Μου, δεν διάβασες πως και λίγη μαγιά αρκεί για να φουσκώσει όλη η ζύμη; Επομένως, μη βιάζεσαι να κρίνεις.