Μήνυμα Για Την Ιρλανδία
14 Νοεμβρίου 1991
(Μήνυμα για την Ιρλανδία.)
Άκουσε, Ιρλανδία, μη σκορπίζεις πια. Συγκεντρωθείτε, συγκεντρωθείτε όλοι και ενωθείτε. Πλησιάστε Με ειρηνικά και προσευχηθείτε μαζί για ειρήνη.
Αδειάστε τις καρδιές σας απ’ όλες τις αμαρτωλές ροπές σας και μάθετε πού υπάρχει ειρήνη, πού υπάρχει αγάπη, πού υπάρχει αγιοσύνη. Προσευχηθείτε γι’ αυτούς που τα χέρια τους στάζουν αίμα, δεν ξέρουν τι κάνουν.
Ήρθα να ξεχωρίσω τους καλύτερους από το ποίμνιο και να τους ζητήσω αν είναι πρόθυμοι να τηρήσουν μια γενική καταλλαγή επί εννέα ημέρες. Οι δαίμονες σ’ αυτή τη χώρα θα πανικοβληθούν. Ξέρω πως τα ανομήματά σας είναι πολλά και πως μόνο ένα υπόλοιπο έχει τη Σφραγίδα Μου στο μέτωπό του.
Σε διέσχισα, Ιρλανδία, και έμεινα κατάπληκτος με την ανομία σου. Αλλά να, πλησιάζει η Ώρα. Η γη σου είναι μοιρα- σμένη με μια διαχωριστική γραμμή, αλλά το ίδιο είναι και η καρδιά σου, κόρη Μου Ιρλανδία, ως τα τρίσβαθά σου.
Αναστυ- λώστε τον ετοιμόρροπο Οίκο Μου με το να συναθροίζεστε ειρηνικά και να μη διαφοροποιείστε στο Όνομά Μου. Ακόμη κι αν έμεινε μόνο ένα υπόλοιπο από σας πιστό σε Μένα, μην αποθαρρύνεστε, με μια ευλογία θα σας φέρω καινούργιο κρασί για να υγράνετε τα χείλη σας.
Μην αποθαρρύνεστε. Ο Σωτήρας σας βρίσκεται στο δρόμο της Επιστροφής Του. Εσείς είστε οι πλίνθοι του Ιερού Μου και συγχρόνως οι οικοδόμοι του Οίκου Μου. Αν ενωθείτε και συναχθείτε πάλι, θα σχηματίσετε ένα οικοδόμημα, αν όμως παραμείνετε διηρημένοι και διασκορπισμένοι πώς θα ανοικοδομήσω ό, τι έχει ερημωθεί; Σας χρειάζομαι όλους μαζί για να φτιάξω μια ενότητα και να ξαναχτίσω τον Οίκο Μου. Χρειάζομαι όλους τους πλίνθους.
Η Βασιλεία Μου πάνω στη γη είναι η Εκκλησία Μου και η Θεία Ευχαριστία είναι η Ζωή της Εκκλησίας Μου, αυτή η Εκκλησία που σας παρέδωσα ο Ίδιος.
- Σας άφησα με μια Εκκλησία, αλλά δεν πρόλαβα να φύγω, δεν πρόλαβα να πάω στον Πατέρα και κάνατε τον Οίκο Μου έναν ερημότοπο! Τον ισοπεδώσατε! Και το ποίμνιό μου πλανιέται δεξιά κι αριστερά ...
Ως πότε θα πίνω το Ποτήρι της διαίρεσής σας; Ποτήρι θλίψης κι ερήμωσης; Προσφέρατε στον Άγιο, σ’ Αυτόν που λέτε πως αγαπάτε, ένα ποτήρι τόσο πλατύ και τόσο βαθύ, γεμάτο πίκρα και θλίψη, που ο ουρανίσκος Mου είναι πιο στεγνός από περγαμηνή, τα Χείλη Μου σκασμένα. Η γεύση του ποτηριού που μου προσφέρει η γενεά αυτή είναι πικρή σαν φαρμάκι.
Δεν καταπίνω μόνος Μου τα Δάκρυά Μου, η Αγία σας Μητέρα συμμερίζεται τη θλίψη Μου αφού η Άμωμη Καρδιά της είναι ενωμένη στην αγάπη με την Ιερή Μου Καρδιά, αλλά σύντομα θα σας ανανεώσω όλους με τη Φωτιά Μου.
Προσεύχεστε αδιάλειπτα, γιατί πλησιάζει η Ώρα. Σας ευλογώ όλους, σφραγίζοντας τα μέτωπά σας με το Στεναγμό της Αγάπης Μου.
| 
