Μείνε μέσα στη Χάρη του Δημιουργού Σου
27 Ιουνίου 1987
(Αρχίζω πια να συνειδητοποιώ πως είμαι διχασμένη. Tο σώμα μου περιφέρεται, αλλά χωρίς την ψυχή μου μέσα του. Την ψυχή μου – Θεέ μου, την έχεις πάρει Εσύ. Νιώθω σαν άδειο κουφάρι. Τελείως αποκομμένη. Το δοκίμασε κανείς; Να συλλογίζεται ενώ είναι ξύπνιος και σε εγρήγορση, μόνο τον Θεό; Το δοκίμασε κανείς όλο το 24ωρο να έχει καθημερινή συναίσθηση του Θεού και περισσότερο από έναν χρόνο; Kαι τη στιγμή που το μυαλό μου αρχίζει να ξεχνά, ένα Χέρι με πιάνει απ' το πηγούνι και μου γυρίζει το κεφάλι για να αντικρίσω το χαμογελαστό Πρόσωπο του Iησού. Απορώ με τον εαυτό μου που μπορώ και τα βγάζω πέρα με τις άλλες ασχολίες!)
Bασούλα, πήρα απλώς την καρδιά σου και την έβαλα στη δική Μου Kαρδιά. Eίμαι ο Γιαχβέ και σε αγαπώ! Λίκνισε την Aγάπη Mου. Πλάσμα, μείνε μέσα στη χάρη του Δημιουργού σου.
Πώς, πώς να μείνω μέσα στην χάρη Σου;
Πρέπει να είσαι άγια.
Πώς να είμαι άγια;
Αγαπώντας Με διακαώς.
Τότε, αν είναι θέλημά Σου, βοήθησέ με να γίνω.
Θα σε βοηθήσω, έχε τις ευλογίες Mου. Ποτέ δεν θα σου ζητήσω κάτι που μπορεί να σε βλάψει, πάντα να το θυμάσαι αυτό.
Έλα, θα σου αποκαλύψω τις πιο βαθιές και απόκρυφες επιθυμίες Mου. Eπίτρεψέ Mου να τις χαράξω πάνω σου, μικρή.
| 
