Φύτεψα ένα Αμπέλι και το ονόμασα: Αληθινή εν Θεώ Ζωή

12 Απριλίου 2004

 Κύριε, Σε καλώ και μου απαντάς,
      μου μιλάς κι αμέσως όλα γύρω μου ανθίζουν.
          Όταν έχω προβλήματα, σκύβεις για να με ακούσεις
          όταν Σε καλώ, σπεύδεις να μου απαντήσεις...
          Ευλογημένο το Όνομά Σου.

Βασούλα Μου, σου έχω δώσει, από τότε που σε θεράπευσα, μια γλώσσα μαθητή για να κηρύττεις, να επιπλήττεις, να παιδαγωγείς και να δοξολογείς. Σου εμφύσησα θεϊκές εμπνεύσεις, που βγαίνουν απ' την Καρδιά Μου, για να είναι αξιόπιστη η μαρτυρία σου.

Πριν αρχίσω να σε διδάσκω, σε νυμφεύθηκα και σου έδωσα τη χάρη της Παρουσίας Μου. Σου έδωσα, με χαρά, την ευκαιρία να είσαι κοντά στην Αρχοντιά Μου και να χαίρεσαι στην Παρουσία Μου.  Τώρα τελευταία, όμως, είδα αυτά που είδα. Καθώς προχωρώ, συναντώ το φρόνημα και τις ιδιοτροπίες των ανθρώπων. Ανάμεσά τους πρόσεξα ότι πολλοί έχουν μάτια αλλά δεν βλέπουν. Σε στεφάνωσα, κόρη Μου, με αγάπη και στοργή και γέμισα τα αυτιά σου με διδαχές Σοφίας, για να ωφεληθούν αυτοί που τώρα σε ποδοπατούν. Όποιος σε ποδοπατεί, ποδοπατεί τις οδηγίες Μου. Δεν έμαθαν ποτέ ότι η εκλεκτή Μου είναι ένα με το Μήνυμά Μου; Ίσως δεν το χωράει ο νους τους ότι γαλουχήθηκες στον Κόρφο Μου; Όποιος σε συκοφαντεί κρυφά, τον αναγκάζω να σιωπήσει.  Δεν υπάρχει δωμάτιο στον Οίκο Μου για τις περήφανες καρδιές. Κανένας ψευδολόγος δεν θα παραμένει στη θέση του... Η παρουσία σου φανερώνη από μόνη της το Μήνυμα Μου. Είμαστε συνεργάτες... 

Αφού αρχίζουν να περιφρονούν το Έργο Μου, παραλείποντας τον δρόμο της Σοφίας, αμφισβητώντας την κυρίαρχη δύναμή Μου γι’ αυτήν που διάλεξα να χρίσω με το χάρισμα της προφητείας, Εγώ, ως Πατέρας, θα απομακρύνω το παιδί Μου απ' αυτούς που την ταλαιπωρούν.

Σήμερα λέω: από δω και στο εξής, θα κρατήσω κρυφά για λίγο τα μηνύματά Μου, αφού δεν έδωσαν προσοχή στο κάλεσμά Μου ούτε εφάρμοσαν τις οδηγίες Μου. Η Παρουσία Μου, με τον τρόπο αυτό, δεν εκτιμήθηκε κι αυτή, και αν το θεωρήσω αναγκαίο, θα τους στερήσω και τις επισκέψεις μας. 

Βασούλα Μου, σε ευλόγησα και σε έχρισα για τούτη την αποστολή. Σε ευλόγησα για να τελειοποιηθείς μέσα στο Πνεύμα Μου, να ψηλώσεις σαν τους κέδρους και τα κυπαρίσσια και να απλώσεις τα κλαδιά σου, και σου προείπα πως  θα σου εμφυσήσω κι άλλες αποκαλύψεις. Σε ετοίμασα στις ουράνιες αυλές Μου και, στάζοντας ακόμη από ουράνια δροσιά, σε έστειλα να πας σε όλους τους ανθρώπους. Σε έστειλα σε όλους αυτούς σαν Δική Μου, δικό Μου δώρο, που μεταφέρει τις διδασκαλίες Μου για να τους δοθούν και να ωφεληθούν απ’ αυτές. Αλλά εκείνοι θεώρησαν δεδομένες εσένα και τις διδασκαλίες Μου. Πήραν επιπόλαια τα λόγια Μου και εκείνην που τα μεταφέρει, με αποτέλεσμα πολλοί απ’ αυτούς να σε ταλαιπωρούν άσκοπα και να αντιμετωπίζουν απερίσκεπτα το δώρο Μου, και όπως τους αρέσει.  Δεν πρέπει λοιπόν να παρέμβω; Θα τους στερήσω μέσα από εσένα τον πιστό Μου λόγο, αφού οι καρδιές τους έγιναν αναίσθητες απέναντι σ' εσένα και τα λόγια Μου. 

Είχα πει κάποτε¹ πως αν την ταλαιπωρούσατε, θα της έδινα αρκετή δύναμη να σας ανατρέψει, υπενθυμίζοντάς σας ότι η αυστηρότητά της θα είναι δική Μου αυστηρότητα.  Είχα πει σε όλους ότι έρχεται εκ μέρους Μου και ότι θα βρεθώ ανάμεσά σας, και το σημάδι αυτό θα φανεί πάνω σου.²  Αχ, πόσες φορές τους άκουσα να σε χλευάζουν πίσω από την πλάτη σου και να σε διαχωρίζουν από το Μήνυμά Μου! Με γλώσσες διχαλωτές να φτύνουν πάνω σου φαρμάκι ... Μακάριοι όσοι δεν ανήκαν σ' αυτούς και είχαν την ευπρέπεια να σεβαστούν τις διδασκαλίες Μου κι αυτήν που τις μετέφερε,  θα τους ανοίξω τις πύλες των αρετών.

Όσο για εσένα, κόρη, σε βεβαιώνω ότι θα συνεχίσω να σε καλώ, δεν θα σου στερήσω την Παρουσία Μου.  Αν κάποιος σε ρωτήσει γι' αυτή τη μαρτυρία, πες του: «Το μέλι έσταζε από την κερήθρα όλα αυτά τα χρόνια, αλλά εσείς ψάχνατε για άλλα πράγματα, δεν μπήκατε στον κόπο να το γευθείτε.» Αντί να είστε ικανοποιημένοι με όσα σας πρόσφερα, τρέχατε αχόρταγα πίσω από κάθε νεωτερισμό, συλλέγοντας ολόκληρες σειρές από άλλα μηνύματα, που να ταιριάζουν με τα γούστα σας. Κλείσατε τα αυτιά σας στην αλήθεια και στραφήκατε στα παραμύθια...³

Φύτεψα ένα Αμπέλι και το ονόμασα: Αληθινή εν Θεώ Ζωή. Δεν το φύτεψα ψηλά στα βουνά αλλά στους κάμπους για να είναι προσιτό σε όλους. Είχε φτάσει ο καιρός της τιμωρίας, ο καιρός της ανταπόδοσης ήταν εδώ. Κατέβηκα στο Αμπέλι Μου και καθώς το διέσχιζα, Μου κόπηκε η ανάσα και πήρα βαθιά αναπνοή, γεμάτος θλίψη. «Αυτός είναι ο τόπος όπου  θα 'πρεπε να υπάρχουν χιλιάδες αμπέλια;»  Κρυμμένος κάτω από τα αμπέλια πρόσεξα μια άλλη αύξηση, αγκάθια και τριβόλια, που όλα αυτά έπνιγαν τα αμπέλια Μου. Και τότε, μια φωνή ακούστηκε από κάτω από τα αμπέλια: «Α, τώρα μπορώ να χτίσω ο ίδιος έναν επιβλητικό τόπο και να ξεπεράσω τους άλλους». Γεμάτος αγανάκτηση, πρόσταξα την απεσταλμένη μου να βγάλει μια απόφαση με την οποία την εξουσιοδοτούσα να ξεριζώσει όλα τα αγκάθια και τα τριβόλια που μάστιζαν επίμονα τα αμπέλια Μου. Εγώ είμαι ο Φύλακας του Αμπελιού και θα μπαίνω στο Αμπέλι Μου όποτε θέλω για να ελέγχω την αύξησή του.

Τους έδειξα την Βασιλεία Μου και τους δίδαξα τη Γνώση των αγίων πραγμάτων, αλλά δεν Μου ανταπέδωσαν πλήρως όλες τις χάρες που τους έδωσα. Τους έθρεψα αλλά δεν ήταν ικανοποιημένοι με την τροφή που τους έδινα. Τους έδωσα να πιουν, αλλά από την αφροσύνη τους το αντικατέστησαν με υδράργυρο, ανταλλάσσοντας την Δόξα Μου με τη δική τους δόξα. Αν και είπαν κάποτε: «Δεν θα ανταλλάξω την δόξα του Θεού με καμιά άλλη», ωστόσο αντάλλαξαν την Δόξα Μου με την δόξα του εαυτού τους. Τώρα, στη θέση τους θα φυτέψω τους ταπεινούς. Η υπερηφάνεια δεν πλάστηκε για τον άνθρωπο. Τι έχει για να υπερηφανεύεται το χώμα και η στάχτη;

Κι Εγώ, με το Άγιο Πνεύμα Μου θα συνεχίσω να σε επισκέπτομαι με τον ήρεμο αυτόν τρόπο, κι όπως το αίμα κυλά συνεχώς στις φλέβες χωρίς να ακούγεται εξωτερικά, το ίδιο θα σε επισκεπτόμαστε κι Εμείς. Μείνε απομονωμένη μέσα Μου, Βασούλα Μου.  IC